کلاژ، هنر گسترده ای ایست که می توان به نوعی همه تصورات ذهنی را به خوبی در آن پیاده کرد. این هنر در قرن بیستم میلادی میان هنرمندان نوگرا محبوبیت بسیاری پیدا کرد. نخستین هنرمندی که کلاژ را به جامعه هنرمندان معرفی کرد و به نوعی آن را اختراع کرد، پابلو پیکاسو بوده است. پیکاسو، بیشتر برای آثار نقاشی خود در سبک کوبیسم شهرت جهانی دارد.
حقایقی در مورد کلاژ
هنر، راهی مستقیم برای خلاقیت و نوآوری است. هنرمند می تواند با آثار هنری زیبایی که خلق می کند، منظور و هدف خود را به خوبی بیان کند. البته در مورد برخی آثار، اگر دید هنری درست و کاملی نداشته باشیم، نمی توان منظور هنرمند را به خوبی درک کرد. هنر، در اصل آزادی بیان عقاید از طریق هر وسیله ارتباطی موجود است. هنرمند برای دستیابی به رضایت روحی و معنوی دست به خلق اثر می زند و به آن زبان گویای بدون کلام می بخشد. هر شکلی از هنر، زیبایی منحصر به فرد خود را دارد. بسیاری از هنرهای موجود در دنیا، در طول تاریخ تغییر ماهیت داده اند و به شکل امروزی خود رسیده اند.
در دنیای رنگارنگ هنر، یکی از شاخه های آن آزادی عمل بیشتری به هنرمند برای خلق آنچه می خواهد، می دهد. این شکل از هنر تا حدی با بقیه هنرهای تجسمی متفاوت است. این هنر کلاژ نام دارد. کلاژ – تکه چسبانی – هنر چسباندن مواد بی مصرف همچون کاغذ و روزنامه یا پارچه در کنار یکدیگر و خلق یک اثر است. با کاغذ، چسب و چوب و … می توان آثار متفاوتی در سبک کلاژ به وجود آورد. کلاژ از سال های بسیار دور میان هنرمندان رواج دارد و در واقع یک نوع تکنیک هنری است و به ذات یک هنر مجزا به شمار نمی رود.
بر اساس تاریخ موجود، ۲۰۰ سال پیش از میلاد مسیح در چین و در قرن ۱۰ میلادی در ژاپن این هنر مورد استفاده قرار می گرفته است. در حدود قرن ۱۹ میلادی بود که این سبک از هنر تجسمی شکل رسمی به خود گرفت. پیکاسو و براک پدیدآورندگان اصلی این هنر هستند.