آهارهای سطحی با پلیمرهای مصنوعی

عامل آهار زنی سطح بوسیله موم طبیعی محدود شده است، آن قابلیت هیدرولیز در دماهای بالا را دارد و باعث به تأخیر انداخته شدن ویژگی های بهبودی می شود. موم طبیعی یکنواخت که آبگریزی فراهم می کند همچنین باعث کاهش ضریب اصطکاک سطح کاغذ می شود و همچنین می تواند سبب مشکلات لغزندگی نامطلوب در طول تبدیل و چاپ شود.

هیدرولیز AKD سخت تر در کاربردهای سطحی ساخته شود زیرا آن به محلول نشاسته اضافه می شود. که در دماهای بالا برای جلوگیری از افت کیفیت محافظت می شود. این به ویسکوزیته نشاسته و پرس آهاردهی تأثیر می گذارد.

هیدرولیز AKD خودش را مثل غبارزایی در سطح کاغذ آشکار می سازد، که یک اثر زیان آور روی فرایندهای چاپ زیادی دارد مثل چاپ آفست و قابلیت گذر یک فتوکپی. به تأخیر انداختن بهبود می تواند مهاجرت چسب را همراه داشته باشد هنگامی که آهارزنی سطحی با پوشش دهی پیوسته همراه باشد.

آهارهای سطحی با پلیمرهای مصنوعی

در تکنولوژی آهارزنی سطحی، مهمترین مواد آهاردهی، پلیمرهای مصنوعی هستند. این مواد مخصوصا برای کاربرد در سطح توسعه یافته اند.

آنها را می توان به سه دسته تقسیم کرد :

1. پلیمرهای محلول قابل حل در آب بوسیله تشکیل نمک های آنیونی
2. پلیمرهای امولسیون شامل یک پلیمر آبگریز و نامحلول در آب احاطه شده و بوسیله یک کلوئید محافظت کننده.
3. ریزپردازنده های پلی اورتان.

پلیمرهای محلول از تکنولوژی قدیمی گرفته می شوند که با ورود ساخت کاغذ قلیایی رایج شدند. آنها به طور گسترده تر در آمریکای شمالی و در اروپا برای برطرف کردن مشکلات لغزندگی و ناپایداری همراه با استفاده غلط AKD در پایانه تر است.

آنها مرکب از سدیم، آمونیم یا مخلوط نمکهای کوپلیمرهای استیرن آنیدرید مالیک، استرهای آنیدریک مالیک یا اسید آکریلی هستند. استیرن ویژگیهای آبگریزی به پلیمر می دهد و قابلیت حل شدن در آب از پخش نمک آنیونی ترکیبات دیگر کوپلیمر درون محلول حاصل می شود.

پلیمرها می توانند بوسیله تغییر استیرن اصلاح شوند: ید مالیک، وزن مولکولی پلیمر، نوع نمک قلیا تشکیل دهنده یا بوسیله نوع الکل و طول زنجیره استر ناشی شده. این پارامترها  می توانند برای کنترل قابلیت حل شدن پلیمر و آبگریزی و توانایی تشکیل لایه نازک استفاده شوند، از این رو آنها یک اثر آهار دهی و تخلخل دارند.

در مقایسه با امولسیون های اکریلی و ریزپراکنده های پلی اورتان، پلیمرهای محلول نا آبگریز هستند. به اضافه استفاده صابونهای پلیمری را در ماشین کاغذ محدود کرده اند. آنها کلا میزان زیادی کف تولید می کنند. که بایستی بوسیله اضافه کردن کف زدا چک شوند.

به هر حال انتخاب یک نوع کف زدا مهم است که تأثیر زیان آور روی ویژگی های آهارزنی کوپلیمر نگذارد. کف در پرس آهاردهی و در تانک تغذیه تنها یک مشکل نیست به طوری که برگیری و پایداری انجام پرس آهاردهی تأثیر می گذارد.

کاربرد مواد شیمیایی در سطح کاغذ

در بعضی از انواع کاغذ به لحاظ خصوصیات کاغذ کاربرد مواد شیمیایی در سطح کاغذ سخت یا غیر ممکن می باشد. تولید افزایش از اندود کردن باعث تشویق برای آهاردهی سطحی شده که استفاده آن برای کنترل مانع گریزی اندود کردن می باشد.

تأکید فراوان در بخش ها و نیاز به تمیز کردن سیستم پایانه تر باعث ترقی آهاردهی سطحی مدرن شده است. یک تمیز کننده پایانه تر به کنترل بهتر فرآیند ساخت کاغذ اجازه می دهد و باعث صرفه جویی های مالی ذاتی و اساسی می شود. سطح بالای نیاز شیمیایی به اکسیژن ( CO2 ) در پساب کارخانه یک محرک قوی برای افزایش تیمار شیمیایی در سطح کاغذ فراهم می آورد در حالی که بقاء و حفظ مواد بکار برده شده حدودت 100 درصد می باشد.