هیچ کارتونی به اندازه میکی موس نمادین نیست. اولین کارتون میکی موس که از لحاظ فنی کوتاه بود با نامهواپیما دیوانه ساخته شد اما هرگز توزیع نشد و Steamboat Willie به عنوان اولین کارتون دیزنی با صدای هماهنگ در سال 1928 به نمایش درآمد.
در سال 1937، سفید برفی و هفت کوتوله اولین انیمیشنی بود که کاملاً با دست طراحی شد و زیبایی و موفقیت آن موجب پویایی انیمیشن سنتی برای دیزنی و کل صنعت انیمیشن جهان شد و از همان سال ها تا کنون داستان نویسان از دنیای خارق العاده انیمیشن برای گفتن بهترین داستان های خود استفاده کرده اند.
تاریخچه انیمیشن در ایران
عمر هنر انیمیشن مدرن در ایران حدود ۵۰ سال است در حالی که یافته های یک پژوهش نشان می دهد جایگاه هنرمندان ایران باستان در ردیف پیشتازان ایده پردازی های صنعت تصویر متحرک در جهان هنرهای نمایشی به شمار می رود.
جالب است که بدانید، ابتدایی ترین انیمیشن ها، در شهر سوخته و طاق بستان کرمانشاه ایران به ثبت رسیده است.
باستان شناسان ایتالیایی حاضر در شهر سوخته درهنگام کاوش در گوری پنج هزار ساله ، جامی را پیدا کردند که نقش یک بز به همراه یک درخت روی آن دیده می شد.
سالها بعد منصور سجادی (باستان شناس ایرانی) با بررسی این جام به حرکت بُز به سمت درخت پی برد و حرکت این اثر را به انیمیشن امروزی تبدیل کرد .
نقاشی موجود بر این سفالینه به گفت وگوی بز با درخت خرما می پردازد و در پنج فریم متحرک تنظیم شده است که به نظر پاره ای از اسطوره شناسان، بز و درخت خرما، نمادآشوری ایرانی به نشانه روابط تنگاتنگ دامداری و کشاورزی بوده است.
همچنین چندی پیش دکتر محمد عارف، در كرسی ترویجی خود از کشف اندیشه ی انیمیشن هزار و پانصد ساله ایرانی در جهان دفاع کرد و در پژوهشی که با موضوع کشف اندیشه انیمیشن ۱۵۰۰ ساله ایرانی در تابلو سنگی شکار گراز طاق بستان کرمانشاه انجام داده، این تابلو سنگی را مورد بررسی تحلیلی و تفسیری قرار داده و معتقد است که تابلو شکار گراز از عناصر مهمی از جمله داستان، صحنه، اشخاص، ماجرا، موسیقی، بافت، رنگ، حجم، زمان، فضا، ژانر، طرح، نماد، زبان، هدف، کشمکش، آغازه، میانه و پایانه برخوردار می باشد.
در این نقش برجسته، رابطه انسان با طبیعت از جمله ماهی، اردک، درخت، نیزار، فیل، گراز، آب، باتلاق و فرهنگ ها(پادشاهان و درباریان و کارگران) به خوبی از دید هنرمندی ایران شناس و معماری های ناب که مورد تایید شاه بوده، به تصویر کشیده شده است.
داستان این تابلو بیانگر این است که خسروپرویز، پادشاه ساسانی سده پنجم میلادی، در یک روز معین به همراه ملازمان و زنان رقصنده، نوازندگان، خدمت گزاران، فیل بانان و دستیاران خود به قصد شکار به محوطه باتلاقی شکار گراز آمده است. شاه بر قایقی ایستاده و همراهان او در ترکیب بندی دقیقی قرار گرفته اند. هنرمند سنگ نگار ساسانی، با طرحی نو و البته انسان شناسانه، تابلویی پویا را از تفریح تخصصی شاه و درباریان با گراز و فیل و آب و پرندگان باتلاقی آفریده است.
نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که تابلو سنگی شکار گراز علاوه بر دارا بودن هنر نقالی، روایت گری، حرکت و داستان سرایی، به خوبی نشان می دهد که هنرمند نگارگر آن ایرانی بوده و ایده انیمیشن را در پلان اجرایی خود داشته است.