کاغذ مدرن معمولا از خمیر چوب ساخته می شود. چوب را آسیاب می‌کنند و با آب و سایر مواد شیمیایی مخلوط می‌کنند تا مایع نازکی به نام «خمیر کاغذ» درست شود. خمیر کاغذ را می توان برای سفیدتر کردن کاغذ سفید کرد و برای ساخت کاغذ رنگی می توان رنگ ها را اضافه کرد.
این خمیر به صورت صفحات کاغذ فشرده می شود. چاپ اغلب روی کاغذ، قبل از برش کاغذ به ورق انجام می شود. کاغذ روزنامه (روزنامه) در یک رول بزرگ می آید و فرآیند چاپ را به صورت یک ورق پیوسته طی می کند. بعداً توسط تیغه گیوتین ماشینی بریده می شود. تاکردن آخرین مرحله است و سپس بسته بندی برای توزیع کاغذ.
گاهی اوقات در این فرآیند با افزودن خاک رس و با آسیاب کردن آن کاغذ، سنگین تر و براق تر می شود. آسیاب با فشار دادن کاغذ از طریق یک سری غلتک انجام می شود. گاهی اوقات کاغذ از کاغذ مستعمل یا باطله ساخته می شودکه این عمل بازیافت است.
همه کاغذها از چوب ساخته نمی شوند. می توان از انواع دیگر فیبر استفاده کرد. مردم هنوز هم از پنبه، کتان و کنف برای مقاصد خاص کاغذ می سازند.
تاریخچه کاغذ
نوشتن خیلی قبل از اختراع کاغذ شروع شد. مردم بر روی انواع مختلفی از چیز ها مطالب نوشتند. روی پارچه، روی دیوارهای سنگی و روی چوب می نوشتند. سومری ها در بین النهرین بر روی لوح های گلی می نوشتند که امروزه بسیاری از آنها باقی مانده است. در اروپا، مردم روی کاغذ می نوشتند.
کاغذ اول
قرن‌ها پیش - در اوایل هزاره سوم قبل از میلاد (یعنی بیش از 2000 سال قبل از میلاد) - مردم مصر نوعی کاغذ از گیاه پاپیروس می‌ساختند. کلمه "کاغذ" از اینجا آمده است. مردم یونان و روم نیز این کار را آموختند. رومی‌ها روی پوست (از پوست حیوانات)، روی لوح‌های مومی و روی چوب می‌نوشتند.
در چین 105 سال پس از میلاد، خواجه کای لون به امپراتور خود گفت که کاغذ درست کرده است. آنها قبلا از بامبو و ابریشم استفاده کرده بودند. مواد مورد استفاده در این کاغذ باستانی شامل پارچه های پنبه ای، کنف، الیاف مختلف گیاهی و تورهای ماهی قدیمی بود.
قدیمی ترین کاغذ موجود که روی آن نوشته شده بود در خرابه های یک برج دیده بانی در دیوار بزرگ چین پیدا شد. قدمت آن به حدود سال 150 پس از میلاد می رسد. حتی کاغذهای قبلی (اما بدون هیچ نوشته ای بر روی آن) ادعا شده است: "قدیمی ترین تکه کاغذ باقی مانده در جهان از الیاف کنف ساخته شده است که در 1957 در مقبره ای در نزدیکی Xian، چین، و تاریخ آن بین سال های 140 و 87 قبل از میلاد است. چینی ها کاغذسازی را آنقدر ارزشمند می دانستند که تا زمانی که می توانستند آن را مخفی نگه داشتند.
پخش کاغذ
مردم ژاپن در حدود سال 610 پس از میلاد یاد گرفتند که چگونه با الیاف درخت توت کاغذ بسازند. به این کاغذ ژاپنی یا واشی می گویند. اختراع چینی به هند و سپس به خاورمیانه و سپس به ایتالیا گسترش یافت. پس از نبرد تالاس در سال 751 فرصتی پیش آمد.
سپس ارتش عرب سربازان چینی را اسیر کرد. در میان سربازان اسیر تعدادی کاغذساز وجود داشت. از آنها، کاغذسازی در سراسر خاورمیانه گسترش یافت. در سال 757 یک کارخانه کاغذ در سمرقند ساخته شد. مردم یاد گرفتند که از کتان به عنوان ماده خام کاغذی استفاده کنند و از نشاسته ساخته شده از آرد به عنوان افزودنی استفاده کنند.