چاپ آنلاین

بنابراین، پس از 1945، حتی شیوه های تنظیم شده و سازگار با تولید فیلم، اغلب با وجود خود، شکل های جدیدی از بیان هنری را منعکس می کنند. و بعد، در نهایت، تا سال 1960، مدرنیزاسیون راستی از حاشیه آوانگارد به زمین لرزه یک مدار سینمای هنری بین المللی حرکت می کند که توسط تمام جنبش های موج جدید که در چاپ آنلاین فرانسه، ایتالیا، برزیل، ژاپن رخ می دهد ...

 ترکیب پویا در صحنه خیابان King Vidor (1932).روبرتو روسلینی در این دوره یکی از اولین (و هنوز مهم ترین) مدیران است که این واقعیت را مطرح کرد که چیزی کاملا جدید و عجیب و غریب، چیزی شبیه ناآشنایی، به سینمای جهان وارد شده است. اما آنچه که تازه ترین در چاپ آنلاین مورد روزلینی است، به نظر نمیرسد، در آن زمان به راحتی درک نمی شد، از طریق مه غلیظ این جنبش در سینمای ایتالیایی بعد از جنگ ما به عنوان نئورئالیست شناخته می شد - جنبشی که بر طبیعت (مکان واقعی، غیر بازیگران حرفه ای، الهام از گزارش های روزنامه ها) بیش از هر نوع هنر. هنگامی که امروز ما این فیلم ها را باین و کرچر می خوانیم، سه گانه تاریخی رم باز شهر (1945)، پیزا (1946) و آلمان سال صفر (1948) - و اگر ما سعی می کنیم کلیشه های نئورئالیست تاریخی را کنار بگذاریم، ما ببینید که این منتقدان دقیقا به آنچه که ما در چاپ آنلاین زمان ما پاسخ می دهند، درک می کنیم: یک روش جدید فیلمبرداری از مردم و دنیایی که در آن زندگی می کنند، یک راه جدید برای گفتن (یا رد کردن) یک داستان (شکل 5) . بعد از همه، روسلینی کاملا به صورت آگاهانه و به معنای واقعی کلمه از تابلو راسا، سال صفر، به عنوان ویرانه های هر نوع، ارتباطات شکسته بین افراد، خانواده ها و نهادهای اجتماعی (مدرسه، بیمارستان، ارتش، زندان ...) در فیلم هایش شهادت داده شد.

و همچنین چیزی که غافلگیرانه غیر کلاسیک یا عمدا ضد کلاسیک بود، همانطور که روسلینی در کار خود به عنوان یک فیلمساز رفت: در اینجا یک سینما از لبه های خشن، طرح ها و نقاشی ها، شکست های وحشیانه در  چاپ آنلاینریتم، مخلوط های عجیب و غریب یا ترکیبات زنگ های دراماتیک و کمیک. یک سینما از خودپنداری و بداههپردازی (حتی زمانی که این اثر خودبخودی با دقت تصحیح شده بود) - یک سینما خطر، نه تسلط یا کنترل که نهاد فیلمسازی کلاسیک بود. این عنصر شانس و ریسک بود که ژاک ریووت را در سال 1955 در Cahiers du cinéma رهبری کرد تا به سفر به ایتالیا (1953) - حرکت روسلینی از مسائل اجتماعی و سیاسی منصفانه به حوزه شخصی و شخصی - به عنوان "نقض تمام سینما، بر درد مرگ، باید از بین برود "(Rivette 1955). همه سینما با افتخار، قاطعانه مدرن، به هر حال.

فیلم بلان:اما آنچه که روسلینی در یک سینما بسیار متمرکز و قدرتمند انجام داد، در واقع در چندین دهه ی دهه ی 40، در بسیاری از مناطق فیلتر شد. در تولیدات ژان رنوار آمریکایی از دوره (به ویژه خاطرات یک اتاق پاتابه و زن در ساحل) - همانطور که در هیجان انگیز بودجه کم بودجه اوتو پریمایرر از زمان، فیلم های فوق العاده اتمسفری، ملانشولی، غیر ژانر برای پاسخ به فیلم قوی تر noir - یک نوع جدید روانشناسی شخصیت شروع به طراحی کرد. شخصیت ها دیگر دور از ذهن نیستند، افراد سه گانه یا انسجام داخلی هستند؛ در عوض، آنها در حال حاضر وجود داشتند، تجسم حالت های خاص و یا احساسات، و به طور مایع از یک لحظه به بعد تغییر می کند. François Truffaut آن را در سال 1962 خوب توصیف کرد: "روانشناسی شخصیتها دیگر او را نادیده نگرفته است. این ... کاملا به جای روانشناسی شاعرانه بود "(ساریس 1967، ص 525). و Bazin - در این مورد به عنوان منتقد در مورد طول موج جدید، نه نظریه پرداز واقعیت اساسی، صحبت کردن در چاپ آنلاین حالت فیزیکی بین روشی روانشناختی، در فضای بین شخصیت ها، در داخل هر شخص رخ می دهد: میل، به عنوان مثال به هیچ کس تعلق ندارد، اما بین اجسام مانند یک "توپ مرموز آتش" حرکت می کند.