در ابتدای قرن ۲۰ میلادی فردی به نام روبل در آمریکا دارای یک چاپخانه بود که در آن با تجهیزات خود مشغول چاپ بود. به طور اتفاقی و در اثر سهل انگاری یکی از کارگران که کاغذ را وارد دستگاه نکرده بود لاستیک های چاپ آغشته به رنگ می‌شوند و اشتباها روی کاغذهای بعدی چاپ می‌شوند.
روبل با مشاهده کاغذهای باطله متوجه شد که کیفیت چاپ در آن ها به مراتب بهتر از کاغذ های اصلی است. این اتفاق را نشا اصلی ابداع چاپ افست می‌دانند.
بیش تر کتاب های چاپبی قدیمی به روش افست به چاپ رسیده اند.
در سال های ۱۳۱۷ و ۱۳۱۸ اولین دستگاه های چاپ افست وارد ایران شدند که عمدتا مربوط به کارخانه های هایدل برگ و رولند آلمان غربی و پانتای آلمان شرقی بودند و اولین چاپخانه ای که در ایران از دستگاه چاپ افست استفاده کرد چاپخانه مجلس بود.
در چاپخانه مجلس از این دستگاه برای چاپ تمبر استفاده می‌شد. البته تمبر یکی از محصولات این دستگاه بود. سفته، دسته چک و برات و هر نوع اوراق بهاداری با این دستگاه به چاپ می‌رسید.
در سال ۱۳۲۰ چاپخانه رنگین برای چاپ دفترچه های شناسنامه با دستگاه افست شروع به کار کرد و بعد از آن چاپخانه بانک ملی و سپس چاپخانه روزنامه اطلاعات و کیهان هم شروع به کار با دستگاه افست نمودند.