تمام تصویرسازی‌های اولیه منحصر به فرد بودند. همه‌ی آنها با دست کشیده و رنگ‌آمیزی می‌شدند. با این حال، در اوایل قرن نهم میلادی، با اختراع زیلوگرافی توسط چینی‌ها، تغییرات عظیمی در روش‌های تصویر سازی به وجود آمد. یک تصویرساز می‌توانست تصویر مورد نظرش را بر روی تکه‌ای چوب بکشد، قسمت‌های اضافی را بتراشد، قسمت برجسته را با جوهر رنگ گرده و آن را چاپ کند.با اختراع چاپ فشاری در سال 1440، نسخه‌های خطی دست‌ساز جای خود را به کتاب‌های چاپی دادند. اولین تصویرسازی‌هایی که برای همراهی با متن چاپی آماده می‌شدند توسط زیلوگرافی ایجاد می شدند .سپس، کنده‌کاری بر روی چوب اختراع و به تکنیکی معروف برای تصویر سازی کتاب‌ها تبدیل شد.باسمه‌های چوبی عموماً، چاپ خطوط سیاه بر روی صفحه‌ای سفید بودند. در مقابل، در تکنیکِ کنده‌کاری بر روی چوب، کاغذ سیاه و جوهر آن سفید بود. در قرن شانزدهم، هنرمندانی همچون Albrecht Dürer و Hans Holbein the Younger به تولید باسمه‌های چوبیِ پیچیده و پر جزئیات می‌پرداختند.از صفحات فلزی نیز برای چاپ تصاویر استفاده می‌شد. روش‌های متنوعی برای تکنیک کنده‌کاری فلز ابداع شد. از آن جمله می‌توان به قلمزنی سایه روشن، نقاشی روی فلز، و کلیشه سازی با قلم اشاره کرد.
