انیمیشن سنتی

این نوع از انیمیشن یکی از قدیمی ترین اشکال آن در فیلم است. بعضا انیمیشن cel نامیده می شود. همانطور که گفته شد در پویانمایی، اشیاء روی کاغذ شفاف سلولز کشیده شده است. برای ایجاد دنباله انیمیشن، انیماتور باید هر فریم را ترسیم کند. این همان مکانیسم Flipbook است که دقیقاً در مقیاس بزرگتر ارائه می شود.

نوع سنتی اغلب انیمیشن 2D است. علاءالدین، شیر شاه و سایر کارتون های اولیه بهترین نمونه های این امر هستند. البته باید گفت که همه 2D ها سنتی نیستند.

پویانمایی(انیمیشن) سنتی

پویانمایی به مجموعه فنونی اشاره شده در زیر گفته می شود که پیش از ظهور پویانمایی رایانه ای برای تولید تمامی فیلم های پویانمایی استفاده می شده است و بجز فن حکاکی که در آن مستقیماً توسط یک سوزن روی حلقهٔ فیلم حکاکی صورت می گیرد الباقی تنها از طریق عکاسی صحنه به صحنه حاصل می شدند. صحنه های فیلم پویانمایی سنتی، در اصل عکس هایی از طراحی ها، اشیاء، موجودات زنده یا تغییرات نور و هستند که از طریق عکاسی برداشت شده اند و با به هم چسبیدن نگاتیوهای این عکسبرداری ها حلقهٔ فیلمی تشکیل می یافته که در دستگاه های آپارات و بدون توقف قابل پخش بوده است. برای ایجاد توهم حرکت، هر فریم (نگاتیو) تفاوت ناچیزی با یک فریم پیش تر از آن دارد. از نمونه های فیلم های بلند پویانمایی سنتی می توان به پینوکیو، مزرعه حیوانات و آکیرا اشاره کرد.

برخی از انواع تکنیکهای پویانمایی سنتی عبارتند از:

سِل انیمیشن: سل در واقع صفحهٔ شفافی است که می تواند از جنسهای مختلف ساخته شود که از آن جمله شیشه طلق، نایلون و فیلم خام رادیولوژی و هستند ولی طلقای نایلونی که هم سبک انعطاف پذیر نشکن و کم خطر و قابل بازیافت و ارزان قیمت تر هستند مناسبترین گزینه اند.

این تکنیک در ابتدای راه بدین لحاظ مورد اهمیت، توجه و کاربرد گسترده قرار گرفت که این امکان را در اختیار فیلمسازان قرار می داد که بازیگران را در کنار کاراکترهای نقاشی شده قرار دهند و در واقع بلیط ورود کارتونها به دنیای واقعی بود و نیز در پروژه های انیمیشن محض باعث افزایش قابل توجهی در سرعت تولید می شد و بلیط ورود صنعت انیمیشن به بازار درآمد و پول بود دیگر نیازی نبود که فضاهای پس زمینه یا بک گراند بارها و بارها طراحی شوند، به عنوان مثال در پلان های تعقیب و گریز یک بک گراند (دارا یا فاقد حرکت) طراحی شده و کاراکترهایی که در تعقیب هم بودند یک به یک از روی این بک گراند با رعایت سیکل حرکتشان عبور داده می شدند یا زمانی که حرکتی در چند پلان یکسان بود طراحی های انیماتور یا پویانما تنها برای یک مرتبه روی طلق شفافی به نام سل (طلق) ترسیم می شدند و دیگر نیاز نبود که کپی شوند و بارها استفاده می شدند. این تکنیک با ورود تکنیکهای نوین همچون بک پروجکشن و سپس پرده های سبز و آبی و منسوخ شد، اما هنر سِل انیمیشن هنوز حفظ شده و برخی کارهای پویانمایی با این روش ساخته می شوند که به لحاظ هنری ارزشمند و شایستهٔ قدردانی و توجه هستند.

استاپ موشن: استاپ موشن نوعی انیمیشن است که در آن اشیای فیزیکی (مثل خمیر بازی) با اندازه های کوچک بین فریم های عکس به صورت جداگانه دستکاری می شوند. این تغییرات به گونه ای است که، هنگام پخش فریم ها به نظر می رسد اشیا به صورت مستقل درحال حرکت هستند.

در مورد استاپ موشن توجه به این نکته مهم است که استاپ موشن تکنیکی است ذاتاً سه بعدی که در برخی گونه ها مانند کات اوت تنها دو بعد تصویر برداری شده ویا نمایش داده شده یا مورد تأکید واقع می شود.

زنده نگاری خمیری: پیکره شخصیت ها و اجسام متحرک از ماده ای نرم ساخته می شود که ممکن است اسکلت هم داشته باشند تا فیگور آن ها را ثابت نگه دارد. روش فیلمبرداری هم مانند استاپ-موشن است. کات-اوت: نوعی از زنده نگاری استاپ موشن است که به وسیلهٔ قطعات مسطحی مانند کاغذ ساخته می شود. پویانما هر فریم قطعات را کمی جابه جا می کند. زنده نگاری سیلوئت: نوعی زنده نگاری کات-اوت بدون رنگ که کاراکترها به صورت سیلوئت سیاه نمایان می شوند. (شبیه به عکس های ضد نور) موشن گرافیک: از تصاویر مسطح گرافیکی، عکس، قطعات روزنامه یا مجله و غیره همراه با تایپ (نوشته) ساخته می شود که سابقاً با حرکت دادن فریم به فریم انیمیت می شد. زنده نگاری عروسکی: به پویانمایی استاپ-موشنی گفته می شود که شامل پیکره های عروسکی است که در تعامل با فضاهای شبیه واقعیت انیمیت می شوند. عروسکها درونشان اسکلت دارد که به ایستایی آن ها کمک کند و همچنین مفصل هایی که در محورهای خاصی می چرخند. (مانندِ کابوس قبل از کریسمس ساخته تیم برتون).

در سال های اول انیمیشن سنتی، انیماتور تصاویر را روی یک میز که دورن خود نور داشت رسم می کرد، بنابراین سازنده انیمیشن می توانست انیمیشن قبلی خود را ببیند. امروزه انیمیشن سنتی تقریباً رایج نیست و معمولاً نقاشی ها روی تبلت انجام می شود و از زمان The Little Mermaid در سال 1989 توسط دیزنی دیگر از رنگ آمیزی استفاده نشده است.