چاپ آنلاین

برای گدار، چیزی که حتی بیشتر اساسی بود در خطر بود. او در متن جاودانگی Cahiers du cinéma "Bergmanorama" نوشت: "یک فیلم Ingmar Bergman اگر شما دوست دارید، یک بیست و چهارم از دوم دگرگون شده و گسترش بیش از یک ساعت و نیم. این جهان بین دو چشم از پلک ها، غم و اندوه بین دو قلب، خوش بینانه بین دو دست و پا گیر است. "(میلون 1971، ص 77). به عبارت دیگر، سینما به عنوان همپیمایی یک موجود ابدی - یک ایده و ژست بسیار ویژه پس از انقراض جنگ از گذشته است.

بنابراین، تا پایان 50s، تمام کاوش ها و آزمایش هایی که سینمای مدرن را تعریف می کردند در جنین ترسیم شده بود: در رد کلاسیسم، رویکرد جدیدی به روایت وجود داشت؛ به عمل و مشخصه و به همین ترتیب بدن و ژست؛ به شرح روابط زمان و مکان یا فضا؛ و در نهایت به نمایندگی خود - عمل نشان دادن یا فریب دادن جهان است. در تاریخ سینمای مدرن، بعضی از این موارد گاهی اوقات نابود می شوند - چاپ آنلاینداستان، هیچ جسمی، زمان خطی، هیچ دنیای واقعی قابل تشخیص - اما همیشه به دنبال یک گروه جدید، یک راه جدید برای رسیدگی به مسائل روزمره و مشکلات چاپ آنلاین و سینما اما همه زیر پرچم یک آزادی خاص، آزادی از محدودیت کلاسیک.

تاریخ راهپیمایی ها: 60 سالگی، بدون شک، سن بزرگ سینمای مدرن بود. از Agnès Varda و Alain Resnais (فرانسه) به یوری Skolimowski (لهستان) و Nagisa Oshima (ژاپن)، از Federico Fellini و Marco Bellocchio (ایتالیا) به گلوبر Rocha (برزیل) و آندره Delvaux (بلژیک)، از آرتور پن و جری لوئیس (یونان) به روئل رویز (شیلی) و ورا چتیلووا (چکسلواکی)، از پیتر وایتهد و کن لوچ (انگلیس) تا مکلوز جانسو (مجارستان)، مدیران جدید ظاهرا هر چند ماه یک بار از یک کشور قبلا ناشناخته یا فراموش شده ظاهر شدند قرارداد دور و مقاله آزمایش های جسورانه در سبک فیلم. در این زمینه، در چاپ آنلاین حالی که کلاسیستم های بزرگ، گرگ و میش خود را ساخته اند، وظیفه کار می کند - هاوکس با ال Dorado (1967)، جان فورد با هفت زن (1966) - حتی آلفرد هیچکاک در مسیر ناسازگار مدرن، تقریبا آنتونیونیس با پرندگان (1963 ) و مارنی (1964)، در حالی که بونوئل رساله کار خود را به دست آورد، در چاپ آنلاین یک رشته شاهکارهای از جمله فرشته نابود (1962) و بل دل (1967) دوباره متولد شد.

از مینیمالیسم تا سبک:دهه ی هجدهم دوره ی تشدید این دستاوردها را ارائه می داد، کمتر متمایز و پر زرق و برق، بیشتر متمرکز: از فاسبیند و ویم وندرز در آلمان به مونت هلمن و ایلاین می در ایالات متحده، از ژان اوستاچ و فیلیپ گارل در فرانسه تا سهراب شهید سلس در چاپ آنلاین ایران از شانتال اکرمن در بلژیک (تصویر 8) و ویکتور ارریس در اسپانیا به بیان ژن ماری اشتروب و دانیل هویلت از اروپای اروپایی ظهور روح جدیدی از آوانگاردیسم به خصوص در جهت مینیمالیسم ایجاد شده است: حرکت دور از پیچیده، مونتاژ سریع سریع 20s شوروی، داون Makavajev در 60s یوگسلاو و کریس مارکر از 50s، و یا ساخت و ساز موزاییک در مقیاس های بزرگ پیشگام توسط Chytilová و بعد برای ظهور دوباره در '90s، سینمای مدرن در دهه 70 کشف کرده است از آن به بعد عشق طولانی مدت با طول می کشد، طول کامل نفوذ، موقعیت های دور و اغلب ایستایی دوربین ... و در نشانه ای از تحولات بیشتر به پست " گدار در سال های دهه 70 به سختی خود را یک بار اما دو برابر کرد: ابتدا در مقاله های سیاسی هاردکور گروه همکاری Dziga Vertov خود با ژان پور گورین (که در سال 1972 با Tout va bien به قله رسید)، چاپ آنلاین سپس در کاوش آزمایشگاهی فن آوری های ویدئویی جدید در هر دو تلویزیون و سینما.

دهه 80 نمایانگر یک مرحله غیر معمول و دشوار در ماجراجویی سینمای مدرن بود. رادیکالیسم سیاسی، اختلاف نظرهای شگفت انگیز و آزمایشات رسمی جسورانه دهه های قبل ظاهرا خود را سوزانده بودند - یا احتمالا با موفقیت نیروهای بازار در سراسر چاپ آنلاین جهان خنثی شده بودند. در حوزه نقد انتقادی و نظریه فیلم و به ویژه در منطقه رو به رشد مطالعات فرهنگی، توجه بیش از پیش به این که در دهه 50 میلادی به سبک و سبک محبوب تبدیل شده بود توجه کرد: فیلم اکشن (در هنگ کنگ تجدید)، موسیقی (با افتخار ادامه بالیوود)، کمدی نوجوان (اجازه می دهد دوباره در آمریکا از آنچه منی فاربر یک بار به نام موریانه هنر، کار احمقانه و جذاب، بدون فمن و در فرمول های تجاری) و به خصوص وحشت (زمینه برای اختراع جدید، با دیوید Cronenerg، Wes Craven و جورج A. Romero ایجاد پل بین اشکال محبوب فرسوده و سنت های هنری هنری Bergman-Fellini) ... تمام این کار (در فیلم به عنوان انتقاد) به طور موثر یک قسمت از involution در تاریخ مدرنیسم را تشکیل می دهد ، به جای قطعی قطعی از آن؛ ما می توانیم به درستی آن را به نام پست مدرن بدانیم. اما این یک موضوع برای بررسی دیگری است (1).

اگر یک فیلم سینمایی از اوایل دهه 80 نشان داد که چگونه سینمای مدرن در چاپ آنلاین دهه های آینده پیشرفت کرده است، مارکر "خورشید" (1982) است: بازتابنده، غم انگیز، نوعی پازل ادبی-سینمایی (داستان زندگی اش این دقیقا چیست؟)، بلکه یک چشم انداز بیضوی از تجربه سیاسی در چاپ آنلاین طول 50 سالگی در بسیاری از نقاط جهان شاهد بوده است. مهمتر از همه، در موقعیت نامطلوب و جذاب آن به عنوان نوع جدیدی از تمرین - مقاله - فیلم، موانع بین مستند و داستان، بین گزارش های عینی و حدس و گمان تخیل، بین تحلیل و فانتزی را تغییر داد. خورشید نیز در اولین جلوه فناوری های ویدئویی دیجیتال نبوغ بود: نه فقط ضبط خام از واقعیت، بلکه تبدیل آن به تصویر و صدا از طریق مدار حساسیت جدید سورئالیستی و نشان دادن اینکه چگونه تصاویر و صداهای تبدیل شود، در قرن بیست و یک، یک لوازم جانبی سبک زندگی همه جا در چاپ آنلاین گوشی های تلفن همراه و صفحه نمایش های شخصی ما - دیگر جهان عرفانی از هم جدا نیست، اما چیزی به عنوان ما به عنوان پوست ما، نوعی طبیعت دوم ...

اگر چه کتاب من سینمای مدرن است؟ به برخی از نوآوران اصلی سینمای مدرن پس از جنگ نگاه می کند - Cassavetes، Marker، Godard، Robert Bresson و Roman Polanski - تمرکز اصلی آن بر نوآوران معاصر است که در دهه 1980 یا 90s از Hou Hsiao-hsien و Tsai ظهور می کنند مینگ لیانگ در تایوان به عباس کیارستمی در ایران از مسافران جهانی بیگانه مانند اکرمن و رابرت کرامر (که هر دو از دهه 60 میلادی شروع به کار کردند) به هنرمندان محلی و حتی محلی از قبیل پدرو کاستا در پرتغال و Naomi Kawase در ژاپن. در چاپ آنلاین حقیقت، حتی در مورد این فیلمسازان (حتی Dardennes در بلژیک، Ulrich Seidl در اتریش و یا مرسدس آلوارز در اسپانیا نمونه های دیگری را ارائه می دهند) حتی در مورد سینمای ملی صحبت می کنند، که در یک منطقه خاص، شهر کوچک یا اجتماع زندگی می کنند ، یک پچ زمین با شخصیت بی نظیر و عجیب و غنی خود؟ سینمای مدرن، بیش از هر زمان دیگری، در تنش میان رانندگی به سوی جهانگردی سریع، تعریف شده است: شبیه فانتزی آیندهنویسی مرزی وونگ کاروای در سال 2046 (2004) یا پرواز شاعرانه شائولا خوزه لوئیس گورین به استراسبورگ در سیلویا شهر (2007) - و اراده به منطقه گرايي، تمایل به نشستن در یک مکان و مشاهده اینکه نیروها و آثار تاریخچه عمیق در آن غرق می شوند (شکل 9).

ماجراجویی مدرن
در جدیدترین سینمای مدرن، مبادلات جدید - بهویژه بین مستند و داستانی - بینظیر و روزمره، یا روانشناختی و پلاستیک، بینظیر هستند. تکنولوژی دیجیتال این آخرین جهش را تشدید کرده است، زیرا پیشرفت مستمر کار صوتی و تصویری در گالری های هنری و موزه ها (Varda، Costa، ​​Akerman، Erice، Kiarostami، Guerin، Marker، Ruiz - همه این مرحله را گرفته اند) و همچنین به دنیای آنلاین فرهنگ اینترنت (جایی که دیوید لینچ و دیگران شکوفا می شوند). حتی از منظر سبک بین المللی تلویزیون واقع بینانه، این خط مبهم بین واقعی و فریبنده است، ایجاد جواز های جدید و احساسات سمعی و بصری در طول مسیر: در این خط عجیب و غریب، که امروز Ana Poliak در ایمان Volcano (2001) و یا مایکل ریمر در عطر (2001) پیشگام رابرت آلتمن در چاپ آنلاین شرکت (2003) پیشگام انداخته است بعید است اما تمایلی در برنامه های براق ایالات متحده مانند Laguna Beach یا تپه ها، توسط طرفداران خود را بر روی مجموعه جعبه DVD چند سری مصرف.

هنگامی که در مورد سینمای مدرن صحبت می کنید، آسان است که دلتنگ شوید، از دست دادن رادیکالیزم دهه های 1960 و 70، و به این ترتیب برای بستن کتاب در چاپ آنلاین مورد ماجراجویی مدرن آسان است. اما - برای اشاره به آخرین بار "کارو آنتونیونی" بارت - سینمای مدرن زمانی پایان نمی یابد که یک دوره مشخص، براق و مدرن مدرن اجتماعی به پایان برسد؛ به جای آن، "مانند یک ابزار بسیار حساس"، هنرمند "به دنبال جانشینی جدید است که توسط تاریخ او ارائه شده است؛ کار او انعکاسی ثابت نیست ... " و برای سینما به عنوان یک شکل هنری یکسان است.

کتاب من "سینمای مدرن" چیست؟ بعد از یک گروه کوچک از مقالات عمومی، سینما از طریق هنرمندان و مدیران آن بحث می شود. من نگران نباشید که استدلال های باستانی که برای متقاعد کردن خوانندگان از وجود سینمای محرمانه مجددا مورد استفاده قرار می گیرند، انجام شود - در واقع، من برخی از نکات برجسته درباره اخوانالمسلمین را ذکر کرده ام، زمانی که تنها تعهد به فیلم های مستبد (در چاپ آنلاین جشنواره هنر - سینما یا جشنواره فیلم) بلای ما توانایی دیدن هر چیز دیگری را که در حال حاضر در سینما اتفاق می افتد، متوقف می کند - اما روش متداول را که Jean-Claude Biette، فیلم ساز منتقد فرانسوی، به عنوان یک فیلمساز شناخته شده (به جای سیاستمدار کلاسیک 50 ساله سیاستمدار یا سیاستمدار) (بیته 1989).

این شاعرانی از شاعران چیست؟ این امر مستلزم درک کار هنرمند، پیچیدگی کلی یا سبک و سبک، حساسیت و ژست پوچ است - در نهایت، به منظور بررسی، اعمال و گسترش آن «ابزار بسیار حساس» که از دیدگاه فردی فیلمساز جهانی ، توجه (به معنای دوگانه هر دو نگاه و نگرش) است که هر دو انتقادی و دوست داشتنی است. و امید من این است که نوشتن در مورد فیلم می تواند به شیوه خود نیز "مراقبت عاشقانه" این دوگانه را که به سینما منحصر به فرد است، ادامه دهد.