اصول روانشناسی رنگ در طراحی و چاپ – بخش 2

اصول روانشناسی رنگ در طراحی و چاپ – بخش 2

این مورد می تواند به این دلیل باشد که آبی رنگی نامعمول برای روشنایی خیابان هاست، و منجر به ایجاد حسی در افراد تبهکار بشود که مشکلی وجود دارد و آن ها را به تغییر برنامه های خود سوق دهد. یا می تواند به این دلیل باشد که نور آبی اغلب نشانگر حضور پلیس در اطراف است – باجه های تلفن اضطراری آبی رنگ در محوطه دانشگاه ها را به یاد بیاورید – و این افراد را به احتیاط بیشتر مایل می کند.

یا اینکه می تواند به این دلیل باشد که رنگ آبی تقریبا بصورت جهانی به عنوان رنگی آرامش بخش شناخته می شود، و راه رفتن زیر این نور آرامش بخش اضطراب افراد را نسبت به نور های زرد یا قرمز مرسوم در خیابان ها کاهش می دهد.

زبان چگونه روی روانشناسی رنگ تاثیر می گذارد

انسان های نخستین رنگ ها را اینگونه که ما می بینیم نمی دیدند. در حقیقت حتی مردم سایر نقاط جهان رنگ ها را مشابه شما نمی بینند. این حرف شاید کمی نادرست بنظر برسد اما درست است. تحقیقات نشان داده است که زبانی که به آن سخن می گوییم روی برداشت ما از رنگ ها تاثیر می گذارد.

مطالعه ای در سال 2006 نشان داد که مردم قبیله هیمبا در نامبیا که کلمه ای برای رنگ آبی ندارند. وقتی روبروی کامپیوتر قرار گرفتند نتوانستند در عکس ها مربع آبی رنگی را درون دایره ای شامل مربع های سبز رنگ انتخاب کنند. برای افراد انگلیسی زبان مربع آبی رنگ کاملا مشهود است اما برای شرکت کنندگان در این تحقیق این مربع آبی نیز مربعی سبز رنگ بود.

به طرز جالبی وقتی در این تحقیق از مربع سبز رنگی که از نظر انگلیسی زبان ها بسیار مشابه طیف رنگی مربع های سبز رنگ دیگر بود استفاده شد، افراد این قبیله به آسانی مربعی که رنگ سبز آن کاملا مشابه سبزهای دیگر نبود را انتخاب کردند. این به این دلیل بود که در زبانی که آن ها سخن می گویند اوجیهیمبا، کلمات زیادی برای رنگ های مختلفی که ما همگی را سبز می نامیم دارند.

حال به حس متفاوتی که رنگ اقیانوس و رنگ آبی در ما ایجاد می کنند فکر کنید. در حالی که از نظر لغوی رنگ اقیانوس همان آبی است. با این حال این رنگی نیست که هومر(نویسنده شهیر) آن را می دید. در ادیسه معروف هومر، دریا به رنگ شراب تیره، عسل به رنگ سبز و گوسفند به رنگ بنفش توصیف شده است.

هومر تنها فردی از دوران باستان نبود که در دنیای او رنگ آبی وجود نداشت، ویلیام گلدستون دانشمند انگلیسی قرن نوزدهم همراه با فیلسوف آلمانی لازاروس گایگر، با مطالعه دقیق روی متون باستانی فرهنگ های مختلف دریافتند که تنها مصریان باستان کلمه ای برای رنگ آبی داشتند. آن ها تنها فرهنگی بودند که رنگ آبی برای مصارف مختلف نیز تولید کرده بودند.