پس از ۷ سال از راه اندازی چاپخانه تبریز به دستور فتحعلی شاه میرزا زین العابدین به تهران رفت تا چاپخانه ای در آن شهر تاسیس نموده و به چاپ کتاب بپردازد. موضوع این کتاب ها معمولا دینی، تاریخی، ادبی، آموزش اصول بهداشتی و … بود.
بنا به دلایلی چاپ سنگی بعد از چاپ سربی رواج پیدا کرد. جعفرخان تبریزی در سال ۱۲۴۰ هجری قمری یک دستگاه چاپ سنگی را به تبریز آورد. اولین کتاب چاپی سنگی یک قرآن بود که در سال ۱۲۴۸ توسط میرزا اسدالله چاپ شد. پس از آن در شهرهای دیگر نیز چاپ سنگی گسترش یافت.
هشت سال قبل از اینکه دستگاه چاپ سنگی وارد ایران شود، چاپ سربی نیز انجام می گرفت ولی به دلیل اینکه سختی و هزینه زیادی داشت بعد از بکارگیری دستگاه چاپ سنگی، از آن استفاده نشد اما در زمان ناصرالدین شاه قاجار پس از نیم قرن دوباره از چاپ سربی استفاده گردید.
با تاسیس مدرسه دارالفنون و نیاز به نشر کتب درسی، صنعت چاپ ایران تحت تاثیر قرار گرفت و موجب شد تا کارگاهی اختصاصی برای چاپ کتابهای دارالفنون در این مدرسه تاسیس گردد. این چاپخانه از سال ۱۲۶۸ تا ۱۳۰۰ برپا بود و حدود ۴۰ عنوان کتاب به چاپ رساند. همچنین یک چاپخانه دولتی در زمان ناصرالدین شاه راه اندازی گردید که روزنامه و کتاب چاپ می کرد.
یکی از عواملی که موجب افزایش گرایش مردم به خواندن مطالب اجتماعی و سیاسی گردید نهضت مشروطه در ایران بود. این نهضت باعث شد تا تیراژ و عناوین روزنامه ها بالا رود و صنعت چاپ در ایران گسترش بیشتری پیدا کند.
اگرچه اشپیل فوگل هیچ اشاره ای در کتاب خود به کشور چین و مشرق زمین در ابداع صنعت چاپ نکرده است اما باید منشا این هنر را کشور چین دانست. بنابراین مراحلی که چاپ را متحول کرده هنوز نامشخص می باشد. عبدالحسن آذرنگ در کتاب خود به این نکته اشاره می کند که : « یک کیمیاگر چینی به نام پیشنگ در حدود سال ۱۰۴۰ میلادی با استفاده از گل و یک چسب مخصوص ترکیبی را درست کرد و به وسیله آن حروف را ساخت و این حروف را در کوره پخت تا محکم شود. پیشنگ با در کنار هم قرار دادن حروف و محکم کردن آنها با وسیله ای فلزی، مخلوطی از خاکستر، موم و رزین را روی آن می مالید و صفحه ای که حروف روی آن قرار داشتند با ملایمت حرارت می داد. پس از اینکه نقش حروف بر روی صفحه منتقل می شد، قطعات حروف را با حرارت از هم جدا می کرد. بعدا، این کار پیشنگ را حروف چینی نامیدند.»
بعد از قرن دوازدهم، غرب برای چاپ از قالب های چوبی حکاکی شده استفاده می کرد ولی در قرن پانزدهم دستگاهی ابداع شد که از جنس فلز بود و به صورت متحرک می توانست نسخه های متعددی از یک کتاب را با سرعت زیاد چاپ نماید.
البته تحولی که از قرن ۱۲ تا ۱۵ صورت گرفت بسیار آرام و کند بود اما این تحول در فاصله بین سال های ۱۴۴۵ تا ۱۴۵۰ میلادی شتاب زیادی گرفت و به بالاترین حد خود رسید.
یکی از اهالی مانیتس به نام یوهانس گوتنبرگ در صنعت چاپ نقش تاثیرگذاری ایفا نمود. او چاپ یک انجیل را که به انجیل گوتنبرگ معروف شد در سال ۱۴۵۵ تمام کرد و این انجیل اولین کتابی بود که به وسیله چاپ متحرک تکثیر می شد. صنعت جدید چاپ در نیمه دوم قرن ۱۵ به سرعت در اروپا گسترش پیدا کرد. در دهه ۱۴۶۰ میلادی چاپخانه های بسیاری در سرتاسر امپراتوری روم راه اندازی شدند و پس از ده سال به کشورهایی چون فرانسه، ایتالیا، اروپای شرقی و اسپانیا رسیدند. یکی از شهرهایی که به مرکز چاپ معروف شد ونیز بود که تا سال ۱۵۰۰ میلادی، حدود دو میلیون نسخه کتاب در آنجا چاپ شد و تعداد چاپخانه های این شهر به صد عدد می رسید.